Het Claddagh-hart is een traditioneel Keltisch symbool van genegenheid. De legende komt voort uit een verhaal over een Ierse visser genaamd Richard Joyce, die werd ontvoerd door piraten en verkocht als slaaf aan een Moorse goudsmid van wie hij het vak leerde. Na vele jaren bevrijdde de goudsmid hem in 1670, en hij keerde terug naar zijn geboortedorp Claddagh in het westen van Ierland om te trouwen met zijn jeugdliefde. Daar begon hij Claddagh-harten te maken in ringen en hangers. Het symbool bestaat uit een hart voor liefde, twee handen voor vriendschap en een kroon voor loyaliteit. In de afgelopen drie eeuwen hebben Ieren zich in verschillende landen gevestigd en het symbool heeft met hen meereisde naar de verste uithoeken van de wereld als een vertegenwoordiging van ware liefde.