In de 16e eeuw was cantuccio een veelgebruikt voedingsmiddel voor boerenfamilies. In feite bereidden bakkers met de suikerboom van die periode zoete broden voor rijke klanten en de afgedankte delen, bijgenaamd cantuccini, waren in plaats daarvan bestemd voor boeren en gewone gezinnen. Dankzij de intuïtie van Caterina de' Medici, een heerlijke fijnproever van de gastronomie, werd het recept voor cantuccini verrijkt met gepelde amandelen en was het al snel bekend in heel Europa. In 1691 definieerde de Accademia della Crusca cantuccini als „gesneden koekjes, van bloembloemen, met suiker en eiwit”, maar het was pas in 1779 dat de Prato-geleerde Amadio Baldanzi het eerste officiële recept codificeerde.