In El Dorado Oeste Salvaje, waar de zon goud-amberkleurige horizonten schildert en prairies onvertelde geheimen fluisteren, staat een eenzame figuur die de ongetemde grens beheerst. Als levende symfonie van lasso en leer dirigeert hij de kudde door ravijnen en passages, waarbij elke stap op een melodieuze toon naar zijn eindbestemming gaat. Zijn bekwame, eeltige handen spreken een taal die het meest bekend is bij het land en de dieren. Bewonderd door de dapperen, vereerd door dromers en gevreesd door onruststokers, rijdt The Vaquero onbevreesd de grenzeloze zonsondergang tegemoet, altijd op zoek naar de volgende horizon. „Familia, la gloria, mijn honden!”