Poëzie, chapbook, 28 pagina's, van Bottlecap Features. In haar debuut poëziebundel, Frost, verkent Caroline Eliza het tedere terrein van verdriet, herinnering en zelfverklaring. Deze gedichten verzamelen de gefragmenteerde echo's van dromen, herinneringen en stille Zuidelijke charme. Met een luchtige en geaarde stem eert Eliza de levens van vrouwen die haar voorgingen, en verweeft hun verhalen in experimentele verzen die zowel in stilte als in geluid blijven hangen. In elk gedicht wordt "moeder" weer in de natuur gebracht, één sneeuwvlok tegelijk. Tijdens elke sneeuwval is witte ruimte geen afwezigheid, maar aanwezigheid; vloeiend en doelbewust, een spiegel voor de onzichtbare arbeid van rouw. Alliteratie en negatieve ruimte worden rituele handelingen van herinnering, een eye-opener voor het verdriet dat vaak ongezien blijft. Frost is dromerig maar geworteld; deze collectie nodigt lezers uit om troost te vinden tussen de regels, waar herinnering mythe wordt en identiteit in het proces wordt ontdekt. Caroline Eliza is een dichter en schrijver uit Asheville, North Carolina, en voltooit momenteel haar opleiding in Schrijven, Literatuur en Uitgeven aan Emerson College met minors in Pre-Law en Poëzie. Haar creatieve en academische werk verkent de kruising van poëzie en beweging, waarbij vaak de lijnen tussen het geschreven woord en fysieke expressie vervagen. Haar werk is te vinden in The Poetry Lighthouse, Bottlecap Press en Sundress Reads. Ze voert multimodaal onderzoek uit met Margot Douaihy, waarbij ze de verbinding tussen negatieve ruimte in poëzie en lichamelijke beweging onderzoekt om "Kinetische Poëzie" te creëren. Ze zal in december 2025 afstuderen en is van plan haar opleiding voort te zetten, waarbij ze de verbindingen tussen kunst, belangenbehartiging en belichaming blijft verkennen.