Aan de westelijke rand van het Tejas-heuvelland, net voor zonsopgang, klinkt er een zoet en vertrouwd geluid dat opstijgt met de ochtendbries. Eerst zingt de ene vogel, dan de andere, en al snel komt de hele covey erbij om de zon recht in de lucht te zingen. Zorgvuldig gecamoufleerd om op te gaan in de cactusvijg, cederstruiken en levende eiken, zijn deze vogels bijna onmogelijk te spotten in de heuvelachtige streken van het open land. Plotseling barst er een flits vleugels uit het struikgewas, en heel even zijn de vliegende vogels zichtbaar in de lucht. Net zo snel als ze verschenen, duikt de covey terug in het kreupelhout. Hun aanwezigheid, alleen bekend gemaakt door een lied.