„En nog steeds als lucht, zal ik opstaan”... Lang voordat de #MeToo- en #TimesUp -bewegingen aanranding in het gesprek brachten, schreef Maya Angelou in haar eerste boek, I Know Why the Caged Bird Sings (1969), over haar eigen ervaring met seksueel trauma, en hoe de vriend van haar moeder haar verkrachtte toen ze nog een kind was. Nadat ze in zijn proces tegen hem had getuigd, werd hij veroordeeld en gevangengezet, en na zijn vrijlating werd hij doodgeslagen, een reeks gebeurtenissen die haar ertoe brachten een tijdje te stoppen met praten. Angelou legde haar stem het zwijgen op omdat ze dacht dat haar stem zo krachtig was dat ze mensen kon doden. Verre van de waarheid. Angelou's stem was zo krachtig dat het mensen zich levend kon laten voelen, zich gehoord kon voelen, vrede kon voelen.