Ik weet niet precies op welke dag ik besloot dat de wereldproblemen aan mij waren om op te lossen. Ik denk dat het hoort bij het feit dat je de verzorger, de beschermengel, de redder bent. Als iemand me nodig had, zou ik hun problemen wegnemen en ik zal het een tijdje met me meedragen. Ook al kon ik het niet voor ze oplossen. Ook al wist ik dat ik het niet voor hen moest oplossen. Maar ik zou de last nog steeds wegnemen en toevoegen aan mijn toch al zware last. Ongeacht het probleem. En het niveau van onnodig drama. Ik heb altijd de pijn van andere mensen intens gevoeld. Ik weet niet of mijn hoge mate van empathie een aangeleerde of erfelijke eigenschap is, maar het heeft altijd deel van me uitgemaakt. In mij voel ik de zwaarte als ik iemand ontmoet die een grote last draagt.