Het vuur knettert en werpt flikkeringen op wijd opengesperde gezichten terwijl stemmen tot gefluister dalen. Bloedappelsienenschil zweeft door de lucht—de laatste smaak van zoetheid voordat het verhaal een wending neemt. Een hart van geroosterde vanilleboon en cade-rook smeult, zwevend als herinnering zelf—troostend, totdat het dat niet meer is. Geaard door verkoold berkenhout en zwarte patchoeli, blijft de geur hangen als de laatste zin van een verhaal dat je niet zag aankomen. Tales from the Hood is evenveel nostalgie als flikkerende onrust, een geur bij het haardvuur waar elke schaduw een verhaal zou kunnen verbergen.