Kenmerken van de kop: Smaken van chocolade, noten en vanille Brazilië is niet alleen de grootste koffieproducent ter wereld, het is ook de meest complexe. Het produceert alles, van massaproductiekoffies die tot de goedkoopste ter wereld behoren, tot elegante koffies die worden geprezen als de beste oorsprong voor espressobereiding. In Brazilië wordt het fruit van de boon verwijderd met behulp van vier verschillende verwerkingsmethoden, en het is niet ongebruikelijk dat alle vier de methoden op dezelfde boerderij tijdens dezelfde oogst worden gebruikt. Wat Braziliaanse koffie niet is, is hooggelegen. De teelthoogtes in Brazilië variëren van ongeveer 600 meter tot 1.200 meter, ver onder de 1.500 meter-plus hoogtes die gebruikelijk zijn voor fijne koffies geproduceerd in Midden-Amerika, Colombia en Oost-Afrika. Lagere teelthoogtes betekenen dat Braziliaanse koffies relatief laag in zuurgraad zijn. In het beste geval zijn ze rond, zoet en goed genuanceerd in plaats van groot en helder. De meest traditionele Braziliaanse koffie, en de soort die het meest waarschijnlijk in speciaalzaken te zien is, is gedroogd in het fruit (droog verwerkt) zodat een deel van de zoetheid van het fruit in de kop terechtkomt. Het komt ook vaak van bomen van de traditionele Latijns-Amerikaanse variëteit van arabica genaamd bourbon. De beste van deze koffies worden verhandeld als Santos 2, of, als de koffie uitsluitend afkomstig is van bomen van de bourbon-variëteit, Bourbon Santos 2. Santos is een marktnaam die verwijst naar de haven waardoor deze koffies traditioneel worden verscheept, en 2 is de hoogste graad. Op speciale koffiemenu's wordt de 2 meestal weggelaten, dus je zult de koffie simpelweg beschreven zien als Brazil Bourbon Santos of Brazil Santos. Wanneer koffie in het fruit wordt gedroogd, zoals de meeste klassieke Braziliaanse koffies, kunnen er veel dingen misgaan. Het zaad of de boon in het fruit is als het ware gegijzeld door de algemene gezondheid en stevigheid van het omringende fruit. Drie hoofdteeltgebieden leveren het merendeel van de top-end Braziliaanse koffies. De oudste, Mogiana, ligt langs de grens van de staten Sao Paulo en Minas Gerais ten noorden van Sao Paulo, en is beroemd om zijn diepe, rijkelijk rode grond en zijn zoete, volle, ronde koffies. De ruige, glooiende heuvels van Sul Minas, in het zuidelijke deel van de staat Minas Gerais ten noordoosten van Sao Paulo, vormen het hart van het Braziliaanse koffiegebied en de thuisbasis van twee van de grootste en bekendste fazendas, Ipanema en Monte Alegre. De Cerrado, een hoog, semi-aride plateau rond de stad Patrocinio, halverwege tussen Sao Paulo en Brasilia, is een nieuwer teeltgebied. Het is het minst pittoreske van de drie regio's met zijn nieuwe steden en hoogvlakten, maar misschien wel het meest veelbelovend in termen van koffiekwaliteit, aangezien het betrouwbaar heldere, droge weer tijdens de oogst een grondigere, gelijkmatigere droging van het koffiefruit bevordert.