Een augurk van de grote depressie elke zondag, oma maakte me een warme hamsandwich met een plakje kaas, een beetje mayo en haar beroemde brood- en boteraugurken terwijl opa in slaap viel in zijn stoel na urenlang friemelen met de tv-antennes. Ze waren een holdover van de grote depressie toen haar moeder hen aan haar zou dienen op beboterd brood. Tijdens de Tweede Wereldoorlog begon ze ze te maken met verse producten uit de overwinningstuin. Terwijl opa zwoegde bij de molen die staal maakte voor de oorlogsinspanning, zorgde ze voor de tuin en zette ze producten op voor de winter. President Wilson zei: „eten zal de oorlog winnen.” en oma nam dat ter harte. De productie was altijd hoger toen oma haar brood en boter stuurde voor de lunch. De tuin had het grootste deel van zijn grond afgestaan aan het groene gazon tegen de tijd dat ik langskwam en het veld achter haar huis werd na de oorlog een supermarkt, maar ze kweekte nog steeds komkommers en maakte genoeg om het jaar mee te gaan.