Van extra klein naar extra groot. In het tweede decennium van de 20e eeuw zorgde een heropleving van de Directoire-mode uit de jaren 1700-1800 voor losse, vloeiende jurken die deden denken aan klassieke Griekse kostuums. Het bevrijdde vrouwenlichamen van de gestrafte terughoudendheid van de Victoriaanse korsetten. Het eenvoudige maar elegante naaipatroon, uit de periode 1918-1920, bestaat uit slechts drie delen van het hoofdpatroon. De volledige vorm van de jurk wordt in de taille bepaald door een sjerp van dezelfde stof die aan de voorkant onder de bibvormige overjurk loopt en aan de achterkant strikbandjes. In plaats van de sjerp kan een stuk decoratief koord worden gebruikt, om de omwikkelde taille van oude Griekse jurken te suggereren. De accessoires bij uitstek waren lange parelkoorden en koorden met kwastjes of kralenhangers.