Het gele nummer werd bedacht als een eerbetoon aan die bekende angsten voor de "massamaatschappij" en de grote zorg van vele decennia geleden: conformiteit! "In een tijd waarin de 'voorhoede' een krachtig instrument voor middelmatigheid is geworden," verklaarde onze redacteur, "wijden we ons met trots opnieuw toe aan het afstompen ervan." De angstaanjagende middenklassecultuur van die tijd omvatte kunstfestivals gesponsord door tabaksbedrijven en het "aangedane speelplaatscynisme" van suburbanen uit de jaren negentig. Geproduceerd aan de Universiteit van Chicago in de zomer van 1990, telde ons tweede nummer achtenveertig pagina's.