Poëzie, chapbook, 28 pagina's, van Bottlecap Features. Hoe leef je het leven ten volle als je in je twintiger jaren de diagnose van een chronische ziekte krijgt? In deze door verdriet geïnspireerde poëzie-chapbook beschrijft Kelly Esparza haar ervaring met het leven met een chronische ziekte door te verkennen wat het betekent om te rouwen over een diagnose en zelfacceptatie te vinden in een volledig levensveranderende ervaring. Van slopende vermoeidheid tot gewrichtspijn die iemand oud doet voelen, hoe ga je om met het verlies van wat ooit was? Kelly streeft ernaar de moeilijkheden van het leven met een chronische ziekte te laten zien, maar zoals met al haar poëzie, vindt ze ook de schoonheid en de hoop om door te gaan en het beste te maken van wat ze dagelijks meemaakt. Haar leven is misschien veranderd, maar ze is sterker dan ooit. Kelly Esparza (zij/haar) is een chronisch zieke schrijver en freelance redacteur die een BA in Engels en Creatief Schrijven heeft van de Universiteit van Arizona. Haar poëzie, essays en korte verhalen zijn gepubliceerd in verschillende literaire tijdschriften en bloemlezingen. Haar korte verhaal, "Destiny Says," werd genomineerd voor een Pushcart Prize, en ze schreef mee aan een scenario voor een speelfilm bij een productiebedrijf. Ze is ook de hoofdredacteur van FLARE Magazine, een literair tijdschrift dat literatuur en kunst publiceert over chronische ziekten, handicaps en geestelijke gezondheid. Meer informatie is te vinden op haar website: kellyesparza.wordpress.com en volg haar op: Twitter: @Kelly_Esparza7 Bluesky: @kellyesparza.bsky.social Instagram: @kelwritesbooks2.