„Hoewel sommige fietsen eruitzien alsof ze zouden afbrokkelen onder het gewicht van een berijder, en andere de weloverwogen uitrusting van een kunstobject hebben, werd elke fiets in het boek dagelijks gebruikt. In de eerste plaats gaat het om vervoerswijzen, mogelijk gemaakt door het vlakke terrein van de stad en geïnspireerd door degenen die ervoor kozen om in een stad te wonen die zelfs vóór de orkaan Katrina economisch moeilijk was, maar toch artistiek rijk was. Deze foto's, en de begeleidende tekst die tekstueel mediteert over de betekenis van de beelden, tonen de kant van New Orleans die de meeste bezoekers nooit hebben gezien; ze gaan niet over Mardi Gras of Jazz Fest; ze gaan over een stad en haar inwoners. Het is de kracht van deze fietsen, verspreid over het vervallen landschap van New Orleans, die de auteurs Nicholas Costarides en Mary Richardson ertoe aantrok om deze foto's te maken. Natuurlijk geven de foto's weer hoe de dingen zijn gemaakt op het moment dat ze zijn gemaakt. Het is onmogelijk om te voorspellen wat de toekomst zal zijn