John Thoreau begon in 1823 met de potloodhandel, nadat zijn zwager een ader van plumbago, of grafiet, in New Hampshire had ontdekt. Thoreau & Co. kreeg al snel erkenning voor hun hoogwaardige potloden. In 1829 verhuisde hun potloodproductie naar Concord, MA. John's zoon, Henry David Thoreau, raakte betrokken bij het bedrijf en begon zich te verdiepen in de productieproblemen die Amerikaanse potloden berucht inferieur hadden gemaakt aan Europese importen. Na onderzoek in de Harvard-bibliotheek in 1840 kwam hij op het idee om klei te gebruiken—herontdekkend wat de Fransen 45 jaar eerder hadden ontdekt—om de perfecte grafietmix te maken. Henry's formule voor in de oven gebakken potloodstiften—een mix van fijn gemalen grafiet en klei—kon betrouwbaar worden geclassificeerd van hard tot zacht. John Thoreau & Co. was de eerste Amerikaanse potloodfabrikant die potloden op de markt bracht met een hardheidsstandaard, geclassificeerd van 1-4. Het verbeterde Thoreau-product sprak vooral ingenieurs, landmeters, timmerlieden en kunstenaars aan die de consistentie ervan waardeerden. In 1844 maakte Henry een andere doorbraak door een slijpmachine uit te vinden die uitzonderlijk fijn grafietpoeder produceerde—de sleutel tot een sterke, gelijkmatige punt. Thoreau-potloden wonnen meer prijzen in 1847 en 1849. Niemand in de Verenigde Staten maakte betere potloden dan de Thoreau's, en de reden voor hun succes was Henry. Rond 1849 veranderde John Thoreau de naam van het familiebedrijf van J. Thoreau & Co. naar J. Thoreau & Son.