Er is een tak van de stamboom gevallen. Ik hoor steeds een stem die zegt: „Treur niet om mij. Onthoud de beste tijden, het gelach, het lied. Het goede leven dat ik heb geleid toen ik sterk was. Ga door met mijn erfgoed, ik reken op jou. Blijf glimlachen en de zon zal zeker doorschijnen. Mijn geest is op mijn gemak, mijn ziel is tot rust. Ik herinner me allemaal hoe gezegend ik was. Zet tradities voort, hoe klein ook. Ga door met je leven, maak je geen zorgen over vallen. Ik mis jullie allemaal heel erg, dus blijf kalm tot de dag komt dat we weer samen zijn.”. Montuur: matzwart.