Toen de hogepriester Aäron, de oudere broer van Mozes, zijn staf voor de farao neerwierp in het Oude Testament, veranderde deze plotseling in een slang. Volgens Henry Ridgely Evans, die de inleiding schreef voor Albert A. Hopkins' Magic (1897) — een omvangrijk handboek voor amateurgoochelaars en hun wetenschappelijke sceptici — was dit een toneelillusie, een die nog steeds wordt uitgevoerd door hedendaagse derwisjen in Caïro. Aärons staf, zo blijkt, was al die tijd een slang, "gehypnotiseerd tot op het punt dat hij volkomen stijf en rigide werd", en, wanneer hij op de grond werd geworpen, werd hij weer tot leven gebracht met "allerlei mystieke bewegingen en slagen". In hun pogingen om het mystieke te onttoveren, maken Evans en Hopkins de echte wereld des te buitengewoner. De ondertitel van dit boek, "toneelillusies en wetenschappelijke afleidingen", spreekt over de opmerkelijke uitwisseling die plaatsvond tussen magie en wetenschap in de negentiende eeuw. Veel van de trucs die hier zijn beschreven, verschenen voor het eerst in Scientific American en het Franse equivalent, La Nature.