Poëzie, chapbook, 20 pagina's, van Bottlecap Features. Stel dat iemand zou denken aan een klaagzang voor onschuld, een maan in een kloostervenster, het eigenaardige zilver van racende regen en door de instelling verstrekte bosbessenwafels. Uiteindelijk zou de geest iets soortgelijks oproepen als de inhoud van Annie McManness' debuut poëziebundel, jericho. Bidden, vasten, de mystici nabootsen: dit is Alice's wereld, gezien vanuit het klooster van de psychiatrische afdeling. Ze is noch hier, noch daar en is zeker niet lang voor deze wereld. Ze is een pijn in de vorm van een meisje. Ze is een hoop, een droom, een nachtmerrie, een herinnering, een waarschuwing. Maar vooral is Alice een verlangen om het gezicht van God te zien. De enige dingen die haar in de weg staan, zijn een vreemdeling genaamd Jericho, haar eigen gevallen natuur en die verdomde bosbessenwafels. Annie McManness is een student van de transfiguratie van lijden—de diepste symptomologieën van de ziel. Soms bestudeert ze dit in poëzie. Meestal bestudeert ze dit in mensen.