Glinsterende, pulserende kleurmassa's kenmerken de abstract-expressionistische meesterwerken van Mark Rothko. Als geen andere kunstenaar van zijn generatie ontwikkelde Rothko zijn eigen stilistische vocabulaire door plafondhoge doeken te maken die zowel beleefd als gezien konden worden, waardoor kijkers werden ondergedompeld in het drama, de intimiteit en de tragedie van de menselijke conditie.