Over La Fille des Carnets

Over La Fille des Carnets

Over La Fille des Carnets

Over La Fille des Carnets

Over La Fille des Carnets

Ik ben gevoelig voor de kleine gelukkige dingen van het dagelijks leven, ik heb geleerd ze te herkennen, te verwelkomen en ze in mij te bewaren. Ik heb mijn allereerste schrift bewaard, dat mijn veertiende jaar vergezelde - een schrift met grote ruiten en een felgroene kaft, heel jaren zeventig! Andere volgden: ze zijn allemaal, schriften en notitieboekjes, bij mij thuis verzameld in een grote kist. Ik heb ze nooit geteld, maar ze zijn daar als een grondstof, als de bewakers van mijn geheugen, van mijn dagelijkse ervaringen en ontmoetingen. Ze bewaren de herinneringen die ik op een dag zou kunnen vergeten, en die ik opzettelijk heb geprobeerd te vergeten door ze op papier te zetten. Schrijven kwam als een vanzelfsprekendheid, een noodzaak in geval van oververhitting: je kunt schreeuwen, boos worden, zingen, schilderen, rennen, varen... ik noteer, en zo ontdoe ik me en verlicht ik mezelf, of ik graveer en geef gewicht; ik voer een dialoog. Met een potlood en papier, op een scherm, wat maakt het uit, de woorden zijn er.Lees hun verhaal