Over Backyard Bee

Elke kaars, met zijn bedwelmende geur van honing, heeft zijn verhaal te delen terwijl hij brandt. Geuren die de verhalen oproepen van heilige plekken op aarde waar honingbijen foerageren naar stuifmeel en nectar van de mooiste flora van het zuiden om het terug te brengen naar een mooi huis en het zo voorzichtig in perfect getrokken zeshoekige zakken te plaatsen om, als bij toverslag, te worden getransformeerd in gouden honing. En de kaarsen delen niet alleen de verhalen over het heilige land van het zuiden, maar ook de mensen die het cultiveren. Mijn moeder vertelt me vaak dat ik een jong meisje ben en diep bedroefd om te zien hoe haar grootmoeder zich terugtrekt in een auto die haar op een zomer een paar weken naar Florida brengt. Mama had een glazen pot honing gestopt die mijn overgrootmoeder uit haar netelroos in haar tas had getrokken, met een briefje met de tekst: 'Je bent je honing vergeten. Het soort dat je eet, niet ik. ' We vieren de tupelo-bomen die zich uitstrekken naar de Carolina-hemel van de drassige moerassen tot de zuurbossen die genieten van de frisse lucht van Appalachia, en de mensen die al generaties lang in deze landen wonen en ze thuis noemen. Wanneer een lucifer wordt geslagen om een Backyard Bee kaars te verbranden, de geur die overstijgt Lees hun verhaal