Over Ojala Threads

Mijn neef Jadiel kreeg meningitis toen hij vier maanden oud was. Ik heb zijn moeder bevrijd van de NICU zodat we ononderbroken over sterren konden zingen. We spraken over de maan en zeiden tot alles welterusten. Ik verbleef een week bij Jadiel na zijn vrijlating uit het ziekenhuis. Die week zong ik voor hem, in het Spaans en Engels; ik vertelde hem waar ons volk vandaan kwam; hoe onze ouderlingen waren; hoe we een mix waren van Afrika, Europa en Tainos (de inheemse volkeren van het Caribisch gebied). Hij had geen idee waar ik over babbelde, maar ik voelde de drang om alles met hem te delen. Ik wilde graag de momenten die we in die week deelden verlengen. Een gemakkelijke manier om dit te doen zouden babyrompers zijn geweest die onze identiteit weerspiegelden, maar ik kon er geen vinden die dat respectvol deed. Ik ben de tante die onze afkomst had getraceerd en de littekens die door onze geschiedenis zijn achtergelaten, had teruggepeld, zodat de volgende generatie dat niet hoefde te doen.Lees hun verhaal