Dit boek trekt parallellen tussen de levensstrijd van de auteur Vanessa Chakour en die van drieëntwintig wilde dieren, van het verkennen van onze emoties en levensreizen tot onze menselijke behoefte om ergens bij te horen. Door het culturele geloof te onderzoeken dat onze dierlijke instincten correctie nodig hebben, verkent de auteur onze innerlijke en uiterlijke landschappen door de lens van wilde dieren. Zoals de auteur betoogt, snijden mensen zichzelf vaak af van identificatie met wilde dieren uit angst, onwetendheid, afkeer of misverstand, maar onze menselijke lichamen kunnen ons leiden in de zoektocht naar plezier, liefde, verwondering, genezing en verbinding. Elk deel van het boek mediteert over de terugkeer van een dier naar zijn natuurlijke habitat, waarbij vragen over onze menselijkheid worden opgeworpen. Door van deze reis te leren, kunnen we onze dierlijke natuur omarmen voor diepere zelfverwezenlijking, gemeenschappelijke grond vinden met dieren en samen gedijen. (Dit boek bevat een markering met een stift op de boven- of onderrand.)