Dagenlang ronddwalen in het donkere woud, achtervolgd door vreemde wezens die op de loer liggen in de groene schaduw, reik in je rugzak en merk dat je harde Elfenrantsoen helemaal uitgeput is. Je gezelschap leunt al van de lange campagne en het is te lang geleden dat je genoot van de warmte van een taverne en een stevige stoofpot van schapenvlees. Je ranger snuffelt door zijn onderdelenzak en haalt een takje maretak uit. Zijn vingers volgen ingewikkelde patronen in de lucht en je ziet zijn droge lippen mompelen in een oude taal die je niet kon begrijpen. Hij sluit zijn vuist en draait deze naar boven. Terwijl hij zijn vingers uitstrekt, zie je je verlossing in de palm van zijn hand — tien kleine bessen.