Cooper ving zijn reflectie in het raam op. Bruin haar, lichte huid en wat sproeten. Grootmoeder Park zei altijd: "Zo'n witte huid!" en grootmoeder Daly zei altijd: "Wat een bruine huid!" Een neef plaagde hem altijd met "half en half" te zijn. Cooper heeft er genoeg van om half en half te zijn. En hij heeft zeker genoeg van meneer Lee, de eigenaar van de buurtwinkel, die in het Koreaans tegen hem praat, ook al kan Cooper het niet bijhouden. Waarom kunnen dingen niet eenvoudig zijn? Waarom kan hij niet gewoon het een of het ander zijn? Een moment in de winkel van meneer Lee verandert alles voor Cooper. Al snel realiseert hij zich dat de vraag wie we zijn nooit eenvoudig is, of je er nu in het Engels of Koreaans over praat. Kim Cogan's rijk gekleurde olieverfschilderijen vullen dit verhaal van identiteit en intergenerationele vriendschap perfect aan, en auteur Sun Yung Shin brengt haar personages tot leven met tedere, levendige proza.