Het zit achter de etalages van snackbars en banketbakkers, naast het brood in bakkerijen, in kloosters en op de menu's van restaurants met witte linnen tafelkleden elke dag. Weinig recepten zijn zo alomtegenwoordig in Portugal als de rissole, de geliefde gefrituurde hartige snack waarmee we 's ochtends trots onze vingers besmeren samen met een kopje koffie, die we met rijst eten tijdens de lunch of die ons helpt onze honger in het restaurant uit te stellen voordat ons eten arriveert. Geometrisch, goudkleurig, knapperig. Een halve cirkel die altijd lijkt te verlangen naar voltooiing, alsof er een helft ontbreekt. Maar de rissol is in zijn kern heel. Licht van formaat, zwaar van erfgoed, gevuld met verhalen die ver buiten de keuken reiken. Een getuigenis van onze culinaire identiteit — van een traditie die voortduurt en zichzelf opnieuw uitvindt.